De serie Bridgerton op Netflix brengt me in verwarring. Het beeld dat ik heb van het aristocratisch leven in Engeland aan het begin van 19e eeuw blijkt onjuist. Opgevoed met verantwoorde geschiedenisboeken, documentaires en historische kostuumdrama’s was ik in de veronderstelling dat de Engelse nobility een blanke aangelegenheid was met hier en daar een bescheiden rol voor een gekleurde keukenhulp of tuinman. Nu weet ik beter. Geen enkele Europese aristocratie was meer divers dan de Engelse. Zwarte hertogen, gekleurde hofdames, een koningin met Afrikaanse roots; de 19e -eeuwse adel aan de overkant was divers en inclusief. Ik moet mijn beeld drastisch herzien.
Of misschien toch niet. Producer Shonda Rhimes heeft voor deze serie de historische context voor een deel – wel een belangrijk deel – over de schutting gegooid. Kostumering en decor sluiten keurig aan bij het beeld van begin 19e eeuw, maar de muziek die je hoort is popmuziek uit de 21e eeuw (gelukkig wel in een klassieke orkestratie) en de zwarte acteurs die je ziet lijken in de verkeerde film te zijn beland.
Shonda Rhimes heeft de acteurs blind gecast: ze deden auditie vanachter een zwart gordijn. Wie het best presteerde bij dit praktijkexamen kreeg de rol, ongeacht afkomst of huidskleur.
Blind casting is een nobel uitgangspunt, zeker in deze tijd. Ik ben voor blind casting en ook voor blind solliciteren en blind proeven. Eigenlijk moeten we alles blind doen wanneer de wereld er van opknapt. In dit historisch drama pakt dat blind gedoe echter ongemakkelijk uit, althans wanneer je van de serie meer verwacht dan voorspelbare intriges en erotisch adellijk gefoezel.
Ik vermoed dat blind casting de trend wordt in de film- en toneelwereld en ik kijk uit naar de nieuwe verfilming van Uncle Tom’s Cabin, waarin Uncle Tom, gespeeld door de trotse blonde Hendrik de Zeeuw uit Monnikendam (die bij de blind casting een topprestatie neerzette!), samen met enkele blanke tot-slaaf-gemaakte figuranten in de verzengende hitte van Louisiana witte katoenbollen plukt. Dit alles onder het toeziend oog van de zwarte slavenhouder Simon Legree die samen met zijn Chinese vrouw op de veranda van de koloniale woning geniet van een Louisiana Lobstershack. Ben benieuwd naar de ontvangst.
Natuurlijk kun je ook gewoon genieten van de succesvolle serie Bridgerton zonder je druk te maken over de historische grabbelton en zendingsdrang van mevrouw Shonda Rhimes. Het is en blijft tenslotte vermaak. Geschiedenis? Daar doen we niet meer aan, die is voorbij.