Er zijn denkers en denkers: echte denkers en amateurs. De echte denkers leven van het denken, het is een zwaar beroep. De amateur denkers denken slechts af en toe, ze doen het er een beetje bij, of komen er nauwelijks aan toe. U kent ze wel.
Paul van Tongeren is een echte denker en onlangs benoemd tot Denker des Vaderlands. De 7e alweer! Twee jaar lang stelt de emeritus-hoogleraar wijsgerige ethiek zijn denken in dienst van ons vaderland. Regelmatig zal hij de opbrengsten van zijn denken met ons delen. Hiervoor gebruikt hij, naar eigen zeggen, de Socratische methode, hij gaat vragenderwijs te werk. Zo hoort het. Filosofen stellen vragen, voor antwoorden en oplossingen moeten we bij een ander loket zijn.
Ik vroeg me wel af hoe je Denker des Vaderlands wordt. Open sollicitatie? Ballotagecommissie? Goed netwerk of is het gewoon een kwestie van Stoïcijns wachten op de klop op de deur? Ik had geen idee. Maakt ook niet uit, het belangrijkste is dat er een is, zodat je ervan op aan kunt dat er in ons vaderland altijd één iemand is die denkt, bij voorkeur 24/7. Dit terzijde.
Eigenlijk is er nog een derde groep denkers: de valse denkers, de namaak Plato’s, Socratessen en Nietzsches! Ze zijn onder ons en soms schoppen ze het zelfs tot Denker des Vaderlands. Zo is er René ten Bosch, Denker des Vaderlands in 2017. Hij ziet in de door de overheid ingestelde avondklok, lockdown en vaccinatie de opkomst van een nieuw fascisme. Eigenlijk is hij geen denker, maar een ziener. Ook filosoof Ad Verbrugge heeft de denkers de rug toegekeerd. Hij heeft zijn heil gezocht bij de onheilsprofeten die ons vaderland een intensieve menshouderij noemen. Zieners en onheilsprofeten stellen geen vragen, maar hanteren de kretologie van activisten. Ene heer W. Engel zal zich in de handen wrijven en deze activisten met open armen ontvangen op het Malieveld. Op dat moment zal Paul van Tongeren de vraag opwerpen waar dit alles ons brengt. Ik moet het antwoord dan schuldig blijven en kan slechts beloven er over na te denken.