Mannen huilden niet. En wanneer we toch huilden, huilden we heel kort, stiekem in een stil hoekje, alleen met ons mannenverdriet. Vervolgens droogden we de traan en gingen er weer tegenaan. Zo waren wij, echte mannen. Toen kwam Jacques Herb. Jacques was anders. Geen kerel uit één stuk, maar een gevoelige jongen met een snik….