Het is een stille zondagmorgen. Ik kijk naar buiten. Een snee witbrood dwarrelt voorbij mijn raam naar beneden en landt op de stoep. Vanaf de dakrand duiken schreeuwende stadsgieren omlaag. Ik steek mijn hoofd uit het raam en roep dat het godverdomme afgelopen moet zijn met het voeren van die onverzadigbaren; er huist al genoeg…